كاریكاتور

بشتابيد،بشتابيد كه آلت جنسيتان پست مدرن باشد و سنتی نه!
اگر در اين شتاب پايتان روی پوست موز رفت و با مغز سقوط كرديد و مغزتان تكه تكه شد چه باك كه يك مغز تكه تكه ی پست مدرن به مراتب بهتر از مجموعه ی يكپارچه ی سنتی درون جمجمه است.
و اما نشانه های چند حالتی آلت مردانه ی پست مدرن:

١_يكپارچه نيست بلكه تكه تكه است؛تسبيحی ست كه گاه به سبك ليبرتين از هم می پاشد و لذت پرستان می توانند هر تكه اش را سيزيف وار تا قله كشانده و درست در آخرين لحظه ی فتح قله،قل خورده و يك سراشيبی جانانه را به نشانه ی خنده بر پوچی هر چه بازی ست؛قهقهه زنند.

٢_درست همان شلاق مورد نظر نيچه است كه در مقابل زن هرگز نبايد فراموش شود بلكه بايد تا امكانش هست بر زنانگی ها بکوبد تا آداب اسبی رام و ناآرام را در بازی قدرت آموزش تن دادن به بردگی تا رسيدن به رتبه ی سروری طی كند اما هرگز و هرگز فراموش نشود كه در اين بازی قدرت هميشه اين مرد است كه سرور است و برتر است و نه هرگز بلانسبت خرتر (باور كنيد بی ادب نيستم اما برای تابوشكنی و ساختار شكنی لازم است گاهي).

٣_اين آلت آنقدر بزرگ است كه مرزهای غرب و شرق را به هم پيوند می زند و برخلاف سوپرمنها و چلمنها كه هميشه در عوالم هپروت بالا به سر می برند؛بتمنی ست عظيم الجثه ،كاملا روی زمين دراز كشيده آنقدر كه سر و دست و پا و مخصوصا قلب دارنده ی آن در زير اين غول حيرت انگيز پَستِ مدرن كه نه پُست مدرن،تنها دكمه های كوچك كنترل از راه دوری ست كه در لحظه های ضروری روشن و خاموش می شود.

٤_ورود چشمان آقايان در اين قسمت اكيدا ممنوع كه توصيه ای ست به خانمهای قدرت طلب:
گور پدر هر چه دل كه يافت می نشود؛خنده...
حراج چند عشوه ی اسكارلت اوهارايی در ميدان بازار واژن هندوانه فروشها؛بخر به شرط چاقو،كافی ست تا در جذبه ی مغناطيسی پيش آمده و رقابت غول و غولكهای منورالفكر؛به يكی آب دهی و آن ديگری تشنگی و گاهی نشئگی اما هرگز نتمرگ! تا بی آنكه ظاهرا آب از آب تكان بخورد ثابت كنی چه كسی بَرده است و چه كس سرور.
باور كنيد چنان باری به مقصد برسد كه باربر گمان كند به به! عجب سروری بوده ام! عجب!!!

٥_اين آلت پست مدرن شقه شقه شده,رقاصك تكثير شده ی قطب نمايی ست كه قبله ی آمال را در يك چشم به هم زدن از كعبه به بيت المقدس و سپس دور دنيا تغيير می دهد.
از دست ندهيد رقص نماز بندرالرپ باله ی آيروبيك نسب عشق را...

چیدن قارچ به‌سبک فنلاندی

اين تحليل بر داستان وریای عزيز را ۲ سال پيش نوشتم و سال گذشته باز نگاه کوچکي روی آن
داشتم و حالا در سايت نام ناپذیر ميتوانيد آن را دنبال کنيد.

تحلیلی بر داستان «عینکِ چاه» از كتاب «چیدن قارچ به‌سبک فنلاندی» نوشته‌‌ی وریا مظهر(و. م. آیرو)