...
به خمخانه ي وحدتم راه ده
دل زنده و جان آگاه ده
از آن مي که در دل چو منزل کند
بدن را فروزان تر از دل کند

رضی الدین ارتیمانی


به عشق:


سهم لبهاي من از طلوع نام تو
بيابان
موسايي مگر؟
که درياي گلگون سينه ات
دو بازوي باز از هم شکافته ست
که حسرت غرق شدن را
به ابهام جاودانگي
وعده مي دهد
در تور سيناي سينه هام
پرتو آتشي ست
که تو را
در عبور از خويش مي شکفد
و خاکهايي
که از شوق لمس انگشتانت
کتيبه مي شوند
در لابلاي تفت حجم دانه دانه ي سکوت
ده فرمان را
بر نافرماني خطوط تسليم من
بنويس.

**** *** ***

ويديو کليپي بسيار زيبا از اجراهاي دريا دادور