تو مرده ای
قرن هاست
اسكلتی از جنس باد
شبحت را در ماه پهن می كند
چه آن زمان كه "فقط روح"
چه اين زمان كه "فقط تن"
تو مرده ای
و غارهای چشم هات
دو گور برخاسته از گورند
كه افيون جسم نداشته ات را
دود می كنند.
چرا
چرا هميشه مردگان
پيامبران بي باران وهم رستاخيزند؟

*** *** ***